Κι όμως ο κόσμος είναι δίκαιος.
Γι’ αυτό δίχως τύψεις το σκοτώνω στο μαξιλάρι.
Ποιός αμφιβάλλει ότι κάθε κουνούπι είναι ένοχο;
Επιτέλους μόνος θα ψηλαφίσω τον ύπνο.
Πολιτικός, κοινωνικός στίχος που διατρέχει τις ημέρες τη χούντας κι εκείνες τις μαύρες αλλά επαναστατικές στιγμές του Πολυτεχνείου. Με διάθεση νοσταλγική και ύφος επιθετικό, αντιπαραβάλοντας τη σημερινή βαρβαρότητα συγκρινόμενη με το “ένδοξο” παρελθόν, ο νομικός Μπράτσος, στην έβδομη ποιητική συλλογή του αδιαμφισβήτητα θεωρείται από τις πιο μεστές φωνές των καιρών μας.