4.

Πεσμένοι απόψε οι σφυγμοί της αντοχής.
Αναστενάζεις μήπως και γίνεις θάλασσα.
Στο θαμπωμένο τζάμι επιθυμίες γλιστρούν.
Ευανάγνωστα γράμματα προεκτείνουν το βλέμμα
στην όψιμη θέα του κόσμου.
Κρυφοκοιτάζεις το μέλλον
άναυδη για το χθες και το σήμερα
που κορυφαία στέκουν.
Ώστε αυτό είναι ο χρόνος, μια θαμπή επιφάνεια.
Απόψε ιδανικά διαγράφει κατ’ απαίτηση
ξεχνώντας όσα μοιάζουν με παραίτηση.
Απόψε τα δάχτυλα αγγίζουν το χρόνο
για ελάχιστο διάστημα
πριν όλα γυρίσουν στο φυσικό τους παράστημα.

  • Από την ποιητική συλλογή