Ελέγχω το παιχνίδι σου διακριτικά.
Η σκόνη διαπερνά το χώρο σαν ξίφος
και φυσάς τα μόρια
και γίνεται φως
για έτερο ιδίωμα.

Δεν αργεί ο αυτοθαυμασμός:
«Τι ωραία!».
Και να σου οι δυο μας στο χαλί
ναρκωμένοι απ’ τα γέλια.

Πού να ’ξερες καημένο.
Η ομορφιά είναι κεντρί για βίωμα.
Γι’ αυτό θα ζούμε πληγωμένοι.