ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ

Συνοψίζοντας: η θάλασσα, οι σταγόνες που κοσμούν τη γύμνια
σαν φλας απαθανατίζουν την έκσταση.
Ήταν ελληνικό το καλοκαίρι μας. Βαθύρριζο.
Κι εμείς εκτεθειμένοι στη λάμψη του χρόνου:
«Τις οίδεν ει κάτωθεν ευαγή τάδε;».¹
Σε πολύ ελεύθερη απόδοση:
«Θά ’ρθει ό,τι θά ’ρθει κι αν εγώ σιωπήσω».²

1. Σοφοκλέους, Αντιγόνη, στίχος 521: «Ποιος ξέρει αν έχουν αυτά πέραση εκεί κάτω», μετ. Ι.Ν. Γρυπάρης.
2. Σοφοκλέους, Οιδίπους Τύραννος, στίχος 341: «ήξει γαρ αυτά, καν εγώ σιγή στέγω», μετ. Ι.Ν.Γρυπάρης, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Ι.Δ.Κολλάρου & Σίας Α.Ε.

Ξυλάρμενες σιωπές
πλησιάζουμε
όπου να ’ναι θα βουίξει ο τόπος.
Η πολύπλαγκτος¹ ελπίς του Σοφοκλέους
αντέχει στο ίδιο βάθος με το χρόνο.
Είναι η σημαία μας.
Την ατενίζουμε στα διαστήματα υπό σκιάν.
Επειδή είμαστε άνθρωποι και τον Κρέοντα
τραγωδία κάνουμε μ’ άλλο όνομα.

1. Σοφοκλέους, Αντιγόνη, στίχος 615: «Η άστατη».