Η ΒΑΛΙΤΣΑ

Είναι εγωκεντρικό / ν’ αγαπάς, όχι τον κόσμο,
αλλά τα ινδάλματά σου αυτού του κόσμου;

Mark Doty, «Στον Καβάφη», Turtle, Swan

Emily ο ύπνος μοιάζει πια με θαύμα.
Είμαι, λέει, κάθε νύχτα στην Αλεξάνδρεια
ως γηγενής της Αιγύπτου1 και αφόρητα νέος
στις διαταγές του Καβάφη.
Είναι άρρωστος και τον ετοιμάζω για το νοσοκομείο.

«Αυτή τη βαλίτσα την αγοράσατε πριν τριάντα χρόνια
ένα βράδυ βιαστικά
για να πάτε στο Κάιρο για διασκέδαση».
Το λέω χωρίς νοσταλγική πρόθεση
πιο πολύ για να σπάσω τη σιωπή.
Λες και είναι η ατμόσφαιρα εύθραυστη υπόθεση.

«Τότε ήμουν υγιής, νέος και όχι άσχημος».2
Τα λόγια του θυμίζουν επική απαγγελία.
Κάθε βραδιά ο ίδιος απόκρυφος διάκοσμος.
Ένας ακραίος εφιάλτης.

«Κάλλιστα» μειδιά τέλος εκείνος και απέρχεται.
Ο τεχνουργός του λόγου βιώνει σαν αλήθεια μεστή τη φθορά
και συνιστά σοφές αποσκευές.

Βλέπεις Emily η ζωή μας απαιτεί πολλή φαντασία
και λιγότερες ενοχές.
Στο κάτω κάτω ένα ταξίδι είναι.

1. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος μετά τη γνωριμία του με τον Κ.Π. Καβάφη στην Αθήνα το 1901 γράφει για τον ποιητή: «Βαθειά μελαχροινός ως γηγενής της Αιγύπτου…», Στασινοπούλου Μαρία, «Χρονολόγιο Κ.Π. Καβάφη», Διαβάζω, τεύχος 78, 5.10.83, σελ. 24.
2. Ο διάλογος βασίζεται στις αυτόγραφες σημειώσεις της Ρίκας Σεγκοπούλου, ό.π., σελ. 34.

Το motto του Mark Doty μετέφρασε ο Δημήτρης Παπανικολάου στο περιοδικό Ποίηση, τεύχος 24, Φθινόπωρο-Χειμώνας 2004.