Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1963 στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο ΔΠΘ. Από το 1990 είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και από το 1995 εργάζεται ως επιμελητής κειμένων. Έχει εκδώσει 10 ποιητικές συλλογές

• Επάμεροι – 147 χαϊκού  (Κέδρος, 2021)
• Αναπάντητες (Κέδρος, 2016)
• Τόσα Λόγια ­– 145 χαϊκού (Κέδρος, 2012)
• Πρώτο Φως (Κέδρος, 2008)
• Σκληρή Αφή (Κέδρος, 2004)
• Σαν Μουσική (Κέδρος, 2001)
• Ζωηρή Θέα (Κέδρος, 1998)
• Prima Vista (Οδός Πανός, 1995) – Περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές: Σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, ημερομηνία γραφής 1983-1989, Αφήστε με στις κουίντες, ημερομηνία γραφής 1990, Prima Vista, ημερομηνία γραφής 1991-1992.

Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά

• η λέξη, τεύχη 189, 205
• Ποίηση, τεύχος 30, Φθινόπωρο – Χειμώνας 2007
• Ποιητική, τεύχος τρίτο, Άνοιξη Καλοκαίρι 2009, τεύχος όγδοο, Φθινόπωρο  Χειμώνας 2011, τεύχος εικοστό έβδομο, Άνοιξη Καλοκαίρι 2021
• τα Ποιητικά, “Αφιέρωμα 10 χρόνια”, τεύχος 40, Ιανουάριος / Μάρτιος 2021
• (δέ)κατα, τεύχος 9,  Άνοιξη 2007
• Οδός Πανός, τεύχος 140, απρίλιος – ιούνιος 2008
• Μπιλιέτο, τεύχος 7-8, 2005 – 2006

και στο ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση e-poema. Mεταφρασμένα ποιήματά του στον ιστότοπο art i literatura και στο περιοδικό OSIRIS 73 (December 2011, Northampton Massachusetts, USA, μετ. Γιάννης Γκούμας).

Κείμενά του δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά 

• Οδός Πανός, Νο 78, 79-80, 81-82, 83-84 και 
• κουκούτσι, τεύχος 3, Χειμώνας- Άνοιξη 2011

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:

• Τα ποιήματα του 2008, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2009
• Τα ποιήματα του 2012, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2013
• Τα ποιήματα του 2016, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2017
• One zero One / Greek Poets, επιλογή-μετάφραση Γιάννης Γκούμας, εκδόσεις Οδός Πανός, 2013
• Το θέατρο στην ποίηση, 55 σύγχρονοι Έλληνες ποιητές, ανθολόγηση – εισαγωγή Ασημίνα Ξηρογιάννη, εκδόσεις Momentum, 2017

Η συλλογή Αναπάντητες μεταφράστηκε από τον ποιητή Γιάννη Γκούμα, 23.7.2016.

Άγης Μπράτσος: Ποίηση εσωτερικών εντάσεων και λυρικών δονήσεων με βασικό θέμα τον έρωτα και το πώς αυτός μπορεί να επιβιώσει μέσα σε έναν κόσμο άκαμπτο και σκληρό. Έμφαση στη μελωδικότητα του στίχου, που υποδηλώνει την αέναη κινητικότητα του έρωτα, τη ρευστότητά του, σε αντίθεση με τη νεκρική ακαμψία ενός κόσμου κλειστών οριζόντων. Η αφαιρετικότητα και η οικονομία των εκφραστικών μέσων αναδεικνύουν την εσωτερική φόρτιση του στίχου.

Ηλίας Μαγκλίνης,
Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας,
εκδόσεις Πατάκη, 2007