Στρίβεις απότομα στην έξοδο της εθνικής.
Στο βάθος εμείς, οι ψύχραιμοι ευκάλυπτοι.
Στεκόμαστε φρουροί για μεγαλεία.
Αν χαμηλώσεις το σταθμό
όλο και θα ’χεις συνοδηγό το θρόισμα.

Τι ασύμφορη μαγεία.
Όσο δεν τολμάς ν’ αλλάξεις ζωή
είναι λάθος όλα, τοπία, διαδρομές, συνοδηγοί.

Όχι άλλες υπεκφυγές.
Δεν είναι ταξίδι αυτό. Σκέτη ερημιά.

Σ’ το λέω εγώ, ο ευκάλυπτος, δε διαφεύγεις.
Αν δεν έχεις ριζική διαδρομή, ακατάληπτος θα φεύγεις.
Το πρόβλημα θα ’σαι, ποτέ η λύση.
Θα φαίνεσαι στη φύση ξένο γνώρισμα.
Και στα μάτια σου, αν έχεις μάτια
στην ερημιά θα μείνεις, θα μένεις.