Θέλω να πιστεύω πως ο Φίλιππος
μιλούσε ανοιχτά στα έλατα.
Σε μια θέση οχυρή, κοντά στη Λάρισα.
Έτσι διπλασίασε το μήκος για τη σάρισα
γιατί ένιωσε, σοφά, τα έλατα μπροστά.

Δεν υπάρχουν άστεγες σκέψεις.
Και όλες, μα όλες μας οι βλέψεις
διψάνε για λίγη φυσικότητα.
Να νικήσουμε αλλά πώς;

Κάθε σκέψη λογική όταν απηχεί τη φύση.
Τότε τίποτα δε φαίνεται αυθαίρετο.
Ώστε ακόμα κι ένα άβουλο έλατο σε κάνει καινοτόμο.

Να επικρατήσουμε. Όμως γιατί;
Μόνο και μόνο για την ιδέα.
Μα είναι τόσο φυσικό.
Και φυσικότητα είναι μια λέξη χωρίς πέρατα.
Μια λέξη πάντως κατανοητή
όσο θα υπάρχουν Φίλιπποι.