Κριτική του Γιώργου Βέη για την ποιητική συλλογή «Αναπάντητες»

Τα Ποιητικά, τριμηνιαίο περιοδικό ποίησης, τεύχος 26, Ιούνιος 2017

‘Ένατη συλλογή. Η καθημερινότητα εξετάζεται από πολλές γωνίες θέασης. Το ιστορικό δεδομένο συνιστά αναμφίβολα τον κεντρικό άξονα των αναφορών και των αυτοαναφορών. Η ασκημένη παρατηρητικότητα είναι έκδηλη. Η λακωνική διατύπωση επιβάλλει άλλη μια φορά τους κανόνες της προς όφελος του τελικού κειμενικού προϊόντος. Η βεβαιότητα των διαφόρων πορισμάτων μαρτυρεί εσωτερική συνοχή και κυρίως ετοιμότητα συνείδησης να αφομοιώνει το εκάστοτε μήνυμα του κόσμου. Τα δε στοιχεία των έντονων, παρατακτικών αντιθέσεων και η χρήση των ευθύβολων μεταφορών έχουν τεθεί προ πολλού στην υπηρεσία της επεξεργασίας του πρωταρχικού υλικού. Η ρηματική συνέπεια δεν παύει να υποστηρίζει κατά κανόνα τις ποιητικές συνεπαγωγές. Έστω το εξής ενδεικτικό ποίημα, το οποίο τιτλοφορείται «Εν κατακλείδι»: «Εκείνο το άδυτο ρίγος στο σώμα / είχε γεύση μεταφυσική, μια φωνή επιμένει. / Εκτός κι αν τίποτα φυσικά δεν προδίδει. / Εν κατακλείδι, ηδονή, είσαι μεγάλη ιστορία. / Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι με χάδια λιγοστά / κάθε ψυχούλα άσκοπα τρέμει».