Τι αξία έχουν τα έμψυχα όντα
μπροστά στην ανθεκτική σφοδρότητα των αντικειμένων;
John Banville, Η θάλασσα
Είναι μια Lambo σαν ακραίο πνεύμα.
Αν τη βάλω μπρος θ’ ακουστεί σαν δύναμη συμφωνική.
Οι πόρτες ανοίγουν με ανωτερότητα
προς τα άνω κι αισίως υπεράνω.
Μοιάζουν με πύλη που οδηγεί σε άβατο
μα, όταν κλείνουν, σαν πέλεκυς πέφτουν στο Εγώ.
Γιατί ακόμα κι εδώ, μέσα της, δε λάμπω.
Θεέ, τι δράμα.
Εκείνη αφύσικα βρυχάται: Τρέμε ουρανέ!
Κι εμείς εκ γενετής τόσο ακραιφνείς θνητοί.
Εξωφρενικά γονυπετείς για το θαύμα.