του Κώστα Καναβούρη
Διαβάζω, τεύχος 494, Μάρτιος 2009
Η συλλογή είναι χωρισμένη σε τέσσερα μέρη: «Όλα γνωστά», «Άκεα», «Πρώτο Φως», «Μουσική για την Emily». Ποίηση που δεν προέκυψε έτσι εύκολα. Παιδεμένη από διαβάσματα και διαβάσματα, ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, αν και μερικές φορές φαίνεται να υποκύπτει στον πειρασμό κάποιων φιλολογισμών. Δεν τους χρειάζεται γιατί υπάρχει γερή σκεύη, άσε που η ποίηση δεν αποζητά επίδειξη πληθώρας γνώσεων. Εφόσον υπάρχουν –και εδώ υπάρχουν- θα αναδυθούν. Άλλωστε ο Α.Μ. έχει ευρύτατο πεδίο κίνησης και συγκινητική ευρυχωρία θεμάτων που τον έχουν συνεπάρει, ώστε είναι άδικο για τον αναγνώστη να μην τον αφήνει πάντοτε να συνεπαρθεί και εκείνος. Δείγμα γραφής: «Καλή μου αιωνιότητα/δεν ήθελα να σε κάνω δική μου πάση θυσία/Κι αν είμαι γεμάτος απορία/ είναι που δε βρίσκω λύση/Γιατί να ζούμε σαν ξένες προς τη δική σου φύση/τόσες αμέτρητες στιγμές».