Τώρα για μουσική η διάτρητη σιγή.
Ο άδειος πια δρόμος άφωνο ηχείο.
Ένα τοπίο άψυχο σαν άπνοια.
Ολόγυρα οι δυνάμεις καταστολής.

Οι ανόητοι νομίζουν σε σκότωσαν.
Βλέπουν μονάχα τ’ οφθαλμοφανές.
Ο νους τους παραπέρα δεν πάει.
Είναι προφανές.
Σκέφτομαι δυνατά:
«Με το αίμα διανύουμε κάθε μας πίστη».
Και όσο σκέφτομαι, από κάπου μακριά φυσάει.