ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Δυο χείλη φωτίζουν τη λατρεία, την αφοσίωση.
Χείλη πειστικά όχι τόσο για φιλιά
όσο για μετουσίωση.
Τόση πραγματικότητα, τόσο εικονική.
Γιατί μόλις αναβλύσει επιτέλους η λύτρωση
θα σε κλοτσήσω σαν σκύβαλο.
Και μόνο θα κρατήσω τον αντίλαλο
πως ήμουν για σένα τρελός και παλαβός.
Δεν έχω άδικο μιλώντας για τρέλα
και όχι για θείο αίσθημα, για επουράνια στέψη.
Όχι τέτοια λόγια.
Πόσα λόγια.