του Βασίλη Αμανατίδη
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 21.04.13

Εκατόν σαράντα πέντε χαϊκού, 5+7+5 συλλαβές που επιχειρούν να χωρέσουν το «μπονσάι» της ύπαρξης. Οι κοσμογονίες ίσως και να επιτυγχάνονται πληρέστερα με «τόσο λίγα λόγια». Ο Μπράτσος, στην έκτη πλέον συλλογή του, ασκημένος επί μία εικοσαετία στην αδρή λυρική εκφορά, όσο και στην πολιτική συνδήλωση, αυτοβιογραφείται μέσα από ένα ζευγαρωτό σχήμα (δύο χαϊκού ανά σελίδα) που αναδεικνύει τα ποιητικά οφέλη της απόλυτης σύμπτυξης. Μέσα από το εξελληνισμένο σχήμα του χαϊκού και τις σημαίνουσες, μετρημένες συλλαβές του, ο Μπράτσος ασκείται με επιτυχία στη σύζευξη των αντιθέτων και στην επιγραμματική συμπύκνωση του βίου. Η εξελληνισμένη φόρμα ενώνεται έτσι κατ’ ουσίαν με το επίγραμμα: με την εν ζωή απόφανση για τη ζωή. («Αυτός εν τέλει / ο αληθινός κόσμος. / Ό,τι φτιάχνουμε»). Ο Μπράτσος ανανεώνει το δεδομένο σχήμα με κρίσιμες λυρικές κορυφώσεις και χωμάτινες προσγειώσεις – απόδειξη μιας ωριμότητας που επιθυμεί και να δηλοί και να σημαίνει («Αυτό να μπορείς. / Με ταπεινά υλικά / σχεδόν να λάμπεις»). Ατομικός και κοινωνικός βίος, αισθητηριακή και νοητική πρόσληψη του έξω-μέσα κόσμου, καταλήγουν μάλλον σε μία κομψή αυτοπροσωπογραφία – κορύφωση του έως τώρα έργου του.