12.

Χορεύοντας μόνη θυμάσαι. Ο ήχος ξεναγός
σ’ ένα απ’ αυτά τα καλοκαίρια που χλεύαζες τη θάλασσα.
Λικνίζεσαι και τα φώτα ξενυχτούν μ’ ευρύχωρες αναμνήσεις.
Δυνάμωσε πάλι η θάλασσα
σαν τους χτύπους της καρδιάς πάει να σπάσει.
Βράχος ορθώνεσαι τότε και πανηγυρίζουν οι αισθήσεις.
Ευτυχείς που δεν παρασύρονται, αρκούνται στα έργα του χρόνου.
Χορεύοντας μόνη θυμάσαι.
Ή μήπως πάλι χλευάζεις όσα ταξιδεύουν μαζί του;

  • Από την ποιητική συλλογή