Φυλλομετρώντας το χρόνο
αναλογίζομαι το εύρος μιας άτσαλης εφηβείας.
Θα μπορούσα να σε ατενίζω στάσιμος στο ίδιο πάθος
ολόκληρη ζωή μια σπουδή στον αρτιότερο φωτισμό σου.
Σαν φως αναπάντεχο
πυρακτώνει λίγα στιγμιότυπα η νοσταλγία.
Σκοτεινιάζει όπου να ’ναι
και ζωντανεύουν οι απόηχοι.
Τραντάζομαι αίφνης, μα τίποτα δε συμβαίνει.
Πυρετός μόνο και παραλήρημα.
Φωτογραφίες πεσμένες, καταρρέει το ποίημα.