Απελπισμένη κείτομαι.
Εγκλωβισμένη, θα ’λεγες , των καιρικών συνθηκών.
Καταδύονται στη μήτρα μου οι άνθρωποι
με μι’ ανάσα, όπως τότε που σβήνουν μιαν επέτειο.
Ποιος ξέρει.
Καραδοκούν οι αναμνήσεις.
Ψύχραιμοι πάντως επουλώνουν το χρόνο με καταδύσεις.
Στεγνές κουβέντες στην έξοδο συναλλαγές απαιτούν.
Εγκλωβισμός.
Προμηνύονται εγκαύματα ποιος ξέρει τίνος βαθμού.
Περιπτώσεις καταγράφω άμοιρες
λίγο πριν μια πίστη ασπασθείτε.
Θάλασσα, θάλαττα για μένα είπατε και δίκαια.
Ελάτε παιδιά μου, γδυθείτε.
Ελάτε τώρα, είμαι πάντα νέα.