ΤΟ ΣΚΑΚΙ

Γνωρίζω απταίστως τη θεωρία σου:
Κάθε μέρα ν’ ανεβαίνει σαν παράσταση.
Φημίζεσαι άλλωστε για την απήχησή τους.

Η ζωή παίζεται, λες, σαν παρτίδα σκάκι.
Μπορείς να βγάλεις καινούρια βασίλισσα.
Αλλά σε ποιο παιχνίδι;
Παραβλέπουμε εκ των πραγμάτων τη μέθη.
Συγκρούσεις ισάξιων αντιπάλων
κι όχι «πάρε ένα πύργο»¹ ή «σου χαρίζω τη βασίλισσα»
σ’ αψιμαχίες με υποτελείς.

Ξανασκέφτομαι τα παραπάνω λίγα λεπτά πριν φτάσεις.
Η μέρα ξεθωριάζει στους συνήθεις ρυθμούς.
Αναμένοντας βλέπω ήδη όλα τα «πιόνια» μου
να σωριάζονται κατά σειρά.
Θυμίζουν αγρίμια πεταμένα στα σίδερα.
Έτσι μας θέλει ο έρωτας ενίοτε
μήπως κατά τύχη κερδίσει.

1. Μανόλης Αναγνωστάκης, Η Συνέχεια, «Το σκάκι».