στον Γιώργο Βέη

Για σκηνικό μας τροπικό δάσος.
Η διαδρομή σκηνοθετεί
και καθηλώνει την πορεία
προς τον διάσημο ναό.

Στο γκρουπ μας μυημένοι Δυτικοί.
Ο δρόμος του μυστικισμού βατός
πατάει γερά στις ψυχές.

Μα ελπίδες για φώτιση λιγοστές.
Τόσες μέρες στην άκρη του κόσμου
κι όλο μυστήρια, δαιμόνια και αλλόκοτα.

Ας ήταν σ’ ένα ξέφωτο να βρω ποιος είμαι.
Να γυρίσω επιτέλους σπιτάκι μου.
Ως πότε πια θα ταξιδεύω.