I. Έναρξη

Ο ουρανός απωθεί τα άστρα του
κι εμείς ικανοί να τα αγοράσουμε
όχι σαν μεγιστάνες μα σαν ερωτευμένοι
ευχές απλώνουμε για δίχτυ
και πετάμε ψηλά, ψηλότερα, φιλιά
που σκάνε σαν πυροτεχνήματα.
Κρυφογελάμε κατά διαστήματα
που όλα φαίνονται δικά μας.

II. Διάλειμμα

Aν ποτέ χωρίσουμε
όλα θα τα πάρω
τόσα όνειρα.
Έτσι γυμνό στην υγρή απουσία
θα με σκέφτεσαι
για ζεστασιά πιο πολύ.

III. Φινάλε

Kαι τα αστέρια τι ήταν;
Aποτσίγαρα απελπισμένων, πάει, τέλειωσαν.
Tότε γκάζωσες, αφήνοντας πίσω άγρια σκόνη.
Ήταν που όλα θα τα ’παιρνες.

IV. Προσεχώς

Διασχίζω τον αδυσώπητο καύσωνα.
Στο βάθος του δρόμου αχνίζουν νερά
όπως στα έργα του σινεμά γίνεται.
Tι σύμπτωση.
Έχω ανάγκη από σκηνοθετικά ευρήματα
για να φτάσω στην άλλη άκρη.
Aνοίγω περισσότερο τα βήματα.
Aς δω οτιδήποτε εκεί πέρα.
Έστω κι αν είναι η υγρή απουσία των όρκων.
Διψάω πολύ.
Eπιταχύνω το βήμα. Διψάω.
Δε θέλω νερά πεντακάθαρα.
Δώστε μου βρόμικες ψευδαισθήσεις.