ΘΝΗΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Αποζητώ το στήθος σου μετά τον έρωτα.
«Ίδιος με βρέφος». Με συγκρίνεις μα είναι παρωδία.
Λίγη τριχοφυΐα και πολλές θνητές ανάγκες
πληγώνουν τον ύπνο με το δάχτυλο στο στόμα.
Είναι σημάδια πεντακάθαρα.
Ανίατα μεγάλωσα κι ας κρύβω άγουρα σκοτάδια.

Κι εσένα, τι καλά, δε σε πτοούν
πολεμικές λαβές στο κρεβάτι
ούτε κραυγές ηδονής.

Ειρηνικά να ζήσουμε ήθελα.
Το ξέρεις και όλα τα συγχωρείς.
Θέλω να πω, κάνεις το σώμα βεγγαλικό.
Δεν το σιγοκαίς ευλαβικά γι’ αθανασία.