(Περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές:
Σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, ημερομηνία γραφής 1983-1989.
Αφήστε με στις κουίντες, ημερομηνία γραφής 1990.
Prima Vista, ημερομηνία γραφής 1991-1992.)

Ο έρωτας και η νοσταλγία, η νεότητα και η φύση, ο βίος −υπαρκτός ή ονειρώδης− ψηλαφίζουν το χρόνο. Στην αθέατη όψη του οι λέξεις χαράζουν ευεργετικά τα νοήματα και τις αισθήσεις.

Δεν έχω ιδέα πού ακριβώς θα καταλήξω.
Έχω υπόψη μου βεβαίως ποιος δεν είμαι τώρα.
Έχω αυτή τη σιγουριά, αυτή την ταξιθέτρια της αγωνίας.

Κριτικές

Ναυαγός στον ουρανό (σ. 16), η ποιητική συνείδηση είναι ταυτόχρονα animus και anima, δυναμική και ονειροπόλα, και δημιουργεί ένα αρχετυπικό ανδρόγυνο, γίνεται μια φυγή προς το ολοκληρωμένο είναι, κινείται στο χώρο της υπο-κειμενικότητας, Δεν πρόκειται ωστόσο για λυρισμό που εγκλωβίζεται στην ψυχή του δημιουργού. Το εγώ διασχίζει το χώρο και το χρόνο, γίνεται ο αιώνιος άνθρωπος. Prima Vista είναι ένα μικρό, όμορφο βιβλίο, με έντονα σημάδια ώριμου ταλέντου, και όχι μόνον «εκ πρώτης όψεως».
Ζωή Σαμαρά, Εκ πρώτης όψεως, Διαβάζω, τεύχος 357, Νοέμβριος 1995

Η ικανότητά του να χειρίζεται  τη γλώσσα είναι προφανής, μέσα στο ρεπερτόριο του, υπάρχει η δόμηση, και η ενότητα με μια ιεραρχική μαχητικότητα και λειτουργία : Το λειτουργικό μέρος μονοπωλεί την προσοχή του συνόλου της ιδέας του. Έτσι κλείνει πολλά πράγματα στην ποιητική συλλογή του: «Ποιητής είναι εκείνος που πιάνει και κλείνει τον ουρανό και τη γη, μες στο κλουβί της φόρμας του». Έλεγε ο Κινέζος Λι Τσι το 300 π.Χ., για την αξία της μορφής και του περιεχομένου. Αυτό το επιτυγχάνει πλήρως ο νέος Ποιητής Άγης Μπράτσος. Τρεις ενότητες ποιητικές δίχως ανισότητες, με μια θέαση ενός κόσμου που αλλάζει όψεις βιαίως μέσα από κλυδωνισμούς και εντάσεις: Αναγνωστικό αισθημάτων!
Παναγιώτης Καραβασίλης, Φωτογραφίζοντας τα όρια της πόλης, Εξόρμηση, Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 1996

Ο Α.Μ. στο Prima Vista πραγματικά ενορχηστρώνει τη μελωδία για πολλά όργανα μόνος του, φαίνεται ότι διαθέτει καλό μουσικό αυτί, οι λέξεις του πάλλονται, και οριοθετεί το χώρο του μ’ έναν έντονο και διάχυτο, απροσδιόριστο και κορυφωμένο ερωτισμό.
Δήμητρα Παυλάκου, Κυριακάτικη Αυγή, 2 Ιουνίου 1996

Έχουμε μια σύγχρονη, ανατρεπτική στην ουσία της και ανορθόδοξη στη διατύπωσή της ποίηση, δίχως να ξεπερνάμε τα όρια εκείνα, που μετατρέπουν την ισχύ της εκφραστικής θεληματικότητας σε αδυναμία, ακόμη σαφέστερα, σε αδυναμία αναγνώρισής της, από ένα μάλλον αιφνιδιασμένο κοινό.
ΝΟΥΜΑΣ, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος ’95