Ποιήματα από τη συλλογή Σαν Μουσική

ΕΡΑΣΤΕΣ, XI

Ευρηματική ανάγκη παίζει στο δέρμα.
Η δίψα μας, πρωτόγονη, διασπά ένοχα μυστικά.
Συμπαγής έλξη συνειδητά διαλέγει
το χρόνο για αντίπαλο.
Αν και αήττητος, καθόλου απρόσιτος.
Γι’ αυτό φαντάζει στα μέτρα μας.

ΑΛΛΟΘΙ

Δεν είχα πει «παντοτινά» και το αισθανόμουν.
Σε αντιφάσεις να περιπέσω, προς τι;

ΕΡΑΣΤΕΣ, THE END

Γιατί το έκανε;
Φλέγεσαι για ερμηνείες.
Είχε λοιπόν κάθε δικαίωμα.

ΤΡΟΠΑΙΟ

Έξαλλη τεχνολογία στήνει τρόπαιο άνετη ζωή.
Ούτε κατά διάνοια εύκολη.
Ανήσυχα πνεύματα, δεν προσμένουμε θαύματα.
Θα τα βρίσκαμε κι αυτά λειψά.

ΝΕΟΤΗΤΑ, Ι

Στο χάος της μνήμης αθώα καλοκαίρια
όταν στο φράχτη ανεβασμένοι απογεύματα
μαντεύαμε ήχους οχημάτων.
Γιωταχί θα ’ναι ή φορτηγά;
Απλά ερωτήματα, σίγουρη ζωή, δυσκίνητος χρόνος.
Δεν ξέραμε τότε προορισμούς.
Γνωρίζοντας σταδιακά παράφορες λεπτομέρειες
βάρυνε η έξαψη του παιχνιδιού, αγριεμένες οι ώρες.
Έκτοτε, κι η νύχτα βιαστική.

ΠΡΕΖΟΝΙΑ

Φαίνονται χωρίς στοιχειώδη εξάρτυση
να πέφτουν σε εξαρτήσεις και θανάτους
ούτε καν πια πρωτοσέλιδους.
Αίτια και λύσεις δεν ανατέμνω.
Ας έχουμε κατανόηση ζωντανοί.
Ελπίζω αναίτια τα μέγιστα.

ΕΡΑΣΤΕΣ, IX

Ελάχιστες κορυφαίες στιγμές.
Για τον ένα μοιραία κατάληξη.
Μουσική διαρκείας για τον άλλο.
Ώσπου να συμπέσουν οι γνώμες
δε διατρέχουν κινδύνους.

2.4.2000

ΕΡΑΣΤΕΣ, XII

Με ανάσες λιώνεις μουσική, γιγαντώνεις τα χείλη.
Στα σεντόνια η άχνα μιας τύχης.
Πίσω από τη σάρκα μας ψυχές αντιστέκονται.
Άκου, άγρια τους μυς μην παίζεις.
Οι σπασμοί δε γυαλίζουν παραισθήσεις.

ΝΕΟΤΗΤΑ II

Αιχμή σε βράχια αναμνηστικά η νεότητα
λαξεύει χωρίς τύψεις εποχές
στον εύφορό της χρόνο.

Κόκκινες γινωμένες αμυχές
κοσμούν χείλη παντός καιρού.